من بهایی بیشتر از سوختن پرداختم

من بهایی بیشتر از سوختن پرداختم

از جهانی دل بریدم با تو امّا ساختم

مرکبی جز عشق تاب این هیاهو را نداشت

سوی این فرجام مبهم تا بخواهی تاختم

شهره ی پرهیز بودم روزگاری دورتر

پیش چشمان غزلخیزت سپر انداختم

از یقین کهنه ی دیروزها چیزی نماند

من به پای عشق کافرکیشت ایمان باختم

حیرتم افزودی و بیگانگی آموختی

حال می بینم که آری جز تو را نشناختم

بوسه

 بوسه یعنی لذت دلدادگی

لذت از شب لذت از دیوانگی

بوسه آغازی برای ما شدن

لحظه ای با دلبری تنها شدن

بوسه آتش می زند بر جسم و جان

بوسه یعنی عشق من با من بمان ...

خوشبختی

خوشبختی بر سه ستون استوار است :

فراموش کردن تلخی های دیروز

غنیمت شمردن شیرینی های امروز

امیدواری به فرصت های فردا

بخدا معشوقه من بالایی است

دلخوش عشق شما نیستم ای اهل زمین

بخدا معشوقه من بالایی است

ای عشق

خوب است و قشنگ این که دلگیر شویم

در دام دل شکسته زنجیر شویم

ای عشق همیشه از خدا میخواهم

کنار من باشی و پا به پای هم پیر شویم

ساده که باشی

ساده که باشی ...
آدم ها با همه ی کمبود هایشان به
غرورت حمله میکنند
و با همه ی غرورشان مچاله ات میکنند
ساده که باشی ...
سادگی ات را حماقت میخوانند
و کسی نمی فهمدکه
تو از فرط آدم بودن ساده ای .

چشم

کاش میدانستم چیست ؟
آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاریست !